Coraz głośniej | | Page 4 of 7

Przeprowadzki z powodu hałasu

autor: Agnieszka Kantaruk
09/06/202409/06/2024

Przeprowadzka to krok, jaki rozważa wiele osób borykających się z hałasem. Przeniesienie całego życia rodziny w inne miejsce to jednak skomplikowana operacja logistyczna, której nie… Czytaj dalej »Przeprowadzki z powodu hałasu

Jak zachęcić sąsiadów do wspólnej walki z hałasem?

autor: Agnieszka Kantaruk
30/05/202430/05/2024

Pozbycie się głośnego problemu z otoczenia jest o wiele prostsze i szybsze, jeżeli do działania uda się zmobilizować większą grupę poszkodowanych. Wiele osób skarży się… Czytaj dalej »Jak zachęcić sąsiadów do wspólnej walki z hałasem?

Niekaralność za hałas dla rolników

autor: Agnieszka Kantaruk
01/05/202407/05/2024

Prace nad zmianą w Kodeksie wykroczeń, mającą wprowadzić niekaralność dla rolników za hałasy na terenie gospodarstw rolnych, zainicjowało 40 posłów PiS i jeden poseł partii… Czytaj dalej »Niekaralność za hałas dla rolników

Na co można zachorować od hałasu

autor: Grzegorz Bogusz
25/03/202425/03/2024

Powszechnie znaną konsekwencją przebywania w hałasie jest uszkodzenie lub całkowita utrata słuchu. Jednakże dolegliwości i chorób wywoływanych przez hałas jest znacznie więcej i mogą dotyczyć… Czytaj dalej »Na co można zachorować od hałasu

Gdy ekrany przestają wystarczać

autor: Agnieszka Kantaruk
10/03/202410/03/2024

Lawinowy przyrost liczby pojazdów poruszających się po drogach w Polsce sprawia, że dotychczasowe metody ochrony mieszkańców przed hałasem z dróg i autostrad przestają być wystarczająco… Czytaj dalej »Gdy ekrany przestają wystarczać

Myjnia pod oknami

autor: Witold Sklenarz
05/03/202407/03/2024

Całodobowy hałas samoobsługowej myjni samochodowej to codzienność rodziny z Ostrowska na Podhalu. Postawiono ją dokładnie na wprost okien domu Państwa Malasińskich, w odległości zaledwie kilku… Czytaj dalej »Myjnia pod oknami

Widzisz quady w lesie? To możesz zrobić

autor: Agnieszka Kantaruk
02/03/2024

Hałas i dewastacja dzikiej przyrody, niszczenie łąk, nierzadko także pól uprawnych i samych upraw, płoszenie i zabijanie małych zwierząt, które nie umkną przed kołami –… Czytaj dalej »Widzisz quady w lesie? To możesz zrobić

Jak postarać się o ekrany akustyczne

autor: Piotr Poniatowski
26/02/202409/08/2024

Stale narastający ruch samochodowy sprawia, że warunki akustyczne w danym miejscu, dotychczas adekwatne do życia, mogą zamienić się w niemożliwe do wytrzymania. Pomocne mogą okazać… Czytaj dalej »Jak postarać się o ekrany akustyczne

Ekosfera zwraca uwagę na hałas

autor: Agnieszka Kantaruk
30/11/2023

Alicja Dec, autorka audycji „Ekosfera” w Radiu Emaus, to jedna z dziennikarek od dawna zainteresowanych problematyką wpływu hałasu na środowisko. Warto zwrócić uwagę na przygotowywane… Czytaj dalej »Ekosfera zwraca uwagę na hałas

Realny bilans dnia

autor: Witold Sklenarz
18/11/202319/11/2023

Zacznę nietypowo… Jestem stracony dla świata na którego sprawy marnowałem niegdyś wiele czasu Nie miał ode mnie wieści od tak dawna Że zapewne gotów jest… Czytaj dalej »Realny bilans dnia

Jak samemu uciszyć sprawcę hałasu

autor: Aniela Łebek
24/10/202309/08/2024

Procedura postępowania cywilnego wiąże się zwykle z niemałymi kosztami, na które nie każdy może sobie pozwolić. Istnieje jednak bezpłatna ścieżka postępowania karnego, w ramach której… Czytaj dalej »Jak samemu uciszyć sprawcę hałasu

Z hałasem do Sejmu

autor: Agnieszka Kantaruk
03/10/202306/10/2023

Podjęcie skutecznej walki z hałasem to jeden z sześciu postulatów ujętych w dokumencie Miejska Agenda Parlamentarna 23’ (MAP 23’), który przedstawiciele kilkudziesięciu organizacji pozarządowych i… Czytaj dalej »Z hałasem do Sejmu

Logowanie

Jestem ofiarą hałasu. Co zrobić? W jaki sposób zebrać dowody świadczące o narażeniu na hałas w miejscu zamieszkania? Gdzie szukać…
Hałas z boisk poza normami Ministerstwo Klimatu i Środowiska namówione przez Ministra Sportu Sławomira Nitrasa podjęło gorączkowe działania zmierzające w…
Chcą ocalić ciszę w Bieszczadach Narastająca liczba rajdów off-road w Bieszczadach wyczerpała cierpliwość mieszkańców. Zainspirowani uchwałą przyjętą przez Gminę Kościelisko…
Trzask prosto w okna Trzaśnięcie drzwiczek automatu do odbioru paczek generuje hałas na poziomie 90-100 dB. W przypadku skrajnie…
Jak postarać się o ekrany akustyczne Stale narastający ruch samochodowy sprawia, że warunki akustyczne w danym miejscu, dotychczas adekwatne do życia,…
Jak hałas pozbawia nas energii Stałe pobudzenie układu nerwowego hałasem przekłada się na obniżenie jakości życia w bardzo konkretny sposób:…
Widzisz quady w lesie? To możesz zrobić Hałas i dewastacja dzikiej przyrody, niszczenie łąk, nierzadko także pól uprawnych i samych upraw, płoszenie…
Pomiary hałasu od Zakopianki Akredytowane laboratorium akustyczne i państwowe instytucje zajmujące się monitoringiem stanu środowiska to jedyne podmioty mogące…
Traktat o koszeniu trawników Jak głośna jest kosiarka i czy jej użytkowanie może uszkodzić słuch? Czy koszenie trawnika może…
Ogrodzenie izolujące od hałasu – czy jest możliwe? Czy na prywatnej posesji da się zastosować ekrany akustyczne? - to pytanie zadaje sobie wiele…

Kotopaksi on Hałas z boisk poza normami
Ministerstwo na głowę upadło z tym pomysłem. Szybko się peło
ojciec on Hałas z boisk poza normami
Mamy takie boisko na osiedlu i ja bym tam z młodym poszedł czasem
Franek on Przeprowadzki z powodu hałasu
Rynek domów na wynajem jest załatwiony przez przybyszów zza
Marcin i Danuta Radwańscy on Przeprowadzki z powodu hałasu
Potwierdzam, to całkowicie prawda. W okolicy naszego miasta przez
BatorY on Traktat o koszeniu trawników
Też mam takiego sąsiada. Musiałby mieć sądownie zakazane
Marcin on Jestem ofiarą hałasu. Co zrobić?
Zgłaszasz do starostwa powiatowego do wydziału ochrony środowiska.
Kermit on Chcą ocalić ciszę w Bieszczadach
O czym ty bredzisz? Ludziom pracującym w lesie, w polu te poniszczone
Agnieszka Twardziak on Chcą ocalić ciszę w Bieszczadach
Wnioskuje o całkowity zakaz quadów w Bieszczadach !!!! Stop

Hałas z boisk poza normami

Ministerstwo Klimatu i Środowiska namówione przez Ministra Sportu Sławomira Nitrasa podjęło gorączkowe działania zmierzające w kierunku jak najszybszego wyjęcia boisk spod norm hałasu. Desperacka próba utrudnienia obrony ludziom udręczonym przez hałas tych obiektów jest dobitnym potwierdzeniem skali problemu. W Polsce dochodzi do sądowych nakazów likwidacji boisk. Uzasadnienia wyroków oparte na analizach biegłych nie pozostawiają wątpliwości co do tego, jak radykalnie negatywne oddziaływanie akustyczne na otoczenie mają te obiekty. Istnieją dwa powody takiego stanu rzeczy: błędna lokalizacja nowych boisk zbyt blisko zabudowy mieszkaniowej albo drastyczna zmiana sposobu użytkowania boisk istniejących. Opcja druga dotyczy na przykład słynnej sprawy z Puław. Było sobie boisko przy szkole z którego korzystały dzieci, a później zamieniono je w wielofunkcyjny obiekt sportowy działający przez kilkanaście godzin na dobę. Pierwotny sposób użytkowania był znośny. Dla wielu osób dzieci bawiące się piłką to miły i nieuciążliwy widok. Ale przeważająca część doby wypełniona tłuczeniem piłkami przez dorosłych, okraszona wulgarnymi wrzaskami i odtwarzaniem dudniącej muzyki z przenośnych głośników to coś innego. Dlatego małżeństwo z Puław poszło do sądu, a sąd przyznał im rację. Opcja pierwsza, czyli lokowanie nowych boisk zbyt blisko zabudowy mieszkaniowej, to częstszy scenariusz, który wynika z uruchomienia programu „Moje Boisko – Orlik 2012” oraz realizacji zadań w Budżetach Obywatelskich miast. W obu tych przypadkach działa to tak: beneficjent otrzymuje dotację na budowę boiska. Rozsądny zastanowi się, gdzie je ulokować, aby dobrze i bez ograniczeń służyło użytkownikom, nierozsądny postawi obiekt gdzie popadnie, z czego później wynikają kłopoty. Gdzie popadnie oznacza: gdzie jest akurat wolna działka miejska lub gminna, gdzie domaga się tego grupa obywateli. W regulaminach pożytkowania dotacji można znaleźć nawet takie detale jak odległość logotypów od siebie na tablicy informującej o udzielonym wsparciu, ale nie ma ani słowa o tym, że trzeba dokonać analizy przyszłego oddziaływania akustycznego, tak, aby przypadkiem całe przedsięwzięcie nie skończyło się później sądowym nakazem likwidacji boiska z powodu hałasu. Żeby więc nie dochodziło do likwidacji boisk z powodu hałasu nie do zniesienia, logiczne wydają się trzy rzeczy: wprowadzenie do regulaminu dotacji na budowę nowych obiektów – zarówno Orlików, jak i tych wznoszonych z puli finansowej Budżetów Obywatelskich – konieczności przeprowadzania przedrealizacyjnej analizy akustycznej oddziaływania obiektu na otoczenie, wyposażenia boisk już istniejących, a wadliwie usytuowanych zbyt blisko zabudowy mieszkaniowej, w nowoczesne izolacje akustyczne, które nie usuną całkowicie, ale przynajmniej mogą zmniejszyć uciążliwość oddziaływania oraz, co jest zarówno najważniejsze, jak i bezpłatne – skończenie z pobłażliwością i udawaniem, że nie ma tematu, wobec wulgarnych, patologicznych zachowań na boiskach. Co proponuje Minister Sportu? Otóż proponuje wyjęcie boisk i innych obiektów sportowych z norm hałasu aby ograniczyć możliwości obrony ludziom, którzy ośmielają się mówić, że to źle jeśli we własnym domu czy mieszkaniu przez przeważającą część doby słyszą tłuczenie piłkami, wrzaski, przekleństwa, niechcianą muzykę. I domagają się sądownie usunięcia tych oddziaływań ze swoich posesji. Ponieważ jednak Minister Sportu nie ma wpływu na kwestie ochrony ludności przed hałasem, to poprosił Ministrę Klimatu i Środowiska Paulinę Hennig-Kloskę aby pomogła mu w realizacji jego pomysłu. „My budujemy tę infrastrukturę po to, żeby służyła dzieciom i żaden PiS-owski działacz więcej nie zamknie żadnego obiektu. Chciałem podziękować pani minister klimatu, obecnej tutaj, pani minister klimatu za dobrą współpracę. Przygotowaliśmy rozwiązanie prawne” – grzmiał z Sejmowej mównicy Minister Sportu Sławomir Nitras podczas 32 posiedzenia Sejmu 3 kwietnia 2025. Później, w porannej rozmowie na antenie radia RMF FM powiedział: „Zmieniamy Ustawę o sporcie, która mówi o prawie każdego z nas do korzystania z publicznej infrastruktury sportowej i drugie, które zmienia normy hałasu, czy wyjmuje boiska z takich, bardzo restrykcyjnych norm hałasu, które są między innymi podstawą do wydawania tych wyroków. To się stanie w kwietniu”. Tym zapowiedziom stało się zadość: Ministerstwo Klimatu i Środowiska opracowało projekt rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku w takim kierunku aby ludzie broniący się przed hałasem z boisk nie mogli powoływać się na przekroczenie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku. Poza RCL informacji o projekcie i trwających konsultacjach nie ma nigdzie. Opracowało, ale zrobiło co mogło, żeby społeczeństwo nie dowiedziało się o trwających konsultacjach publicznych. Projekt został udostępniony tylko na stronie Rządowego Centrum Legislacji w zakładce Rządowy Proces Legislacyjny, ponieważ taki jest obowiązek wynikający z Regulaminu pracy Rady Ministrów i nie dało się tego kroku pominąć. Prośba o przedstawienie stanowiska do projektowanej zmiany rozporządzenia w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku została upubliczniona z dniem 3 maja czyli w samym środku długiego weekendu majowego, w RCL opublikowano ją pod datą 5 maja. Na stronie figuruje informacja: Ewentualne uwagi do projektu proszę zgłaszać w terminie 7 od dnia ww. udostępnienia projektu, w formie załączonej tabeli, także w wersji elektronicznej (edytowalnej) na adresy: anna.kozinska-zywar@klimat.gov.pl oraz departament.prawny@klimat.gov.pl Poza RCL informacji o projekcie i trwających konsultacjach nie ma nigdzie. Nie opublikowało ich na swoich stronach ani w mediach społecznościowych ani Ministerstwo Klimatu i Środowiska ani Ministerstwo Sportu. Co za tym idzie wiadomości nie podały media, a zatem o niczym nie dowiedzieli się na czas obywatele. To, dlaczego ich nie ma, łatwo zrozumieć czytając ministerialne wyjaśnienie na temat ekstremalnego pośpiechu: „Skrócony termin na zajęcie stanowiska wynika z pilnej potrzeby zmiany przepisów związanej z występującymi problemami dotyczącymi ograniczania możliwości korzystania z infrastruktury sportowej, które prowadzą niejednokrotnie do zakazu korzystania z obiektów powszechnie dostępnych, takich jak: boiska, korty, bieżnie i skateparki.” Tak się żyje z boiskiem Wracamy więc ponownie do konkluzji wyrażonej w pierwszych zdaniach tego artykułu: skala problemu jest taka, że ministerstwa są gotowe gasić pożar benzyną, byleby tylko zrobić cokolwiek, co da jasny sygnał poszkodowanym hałasem z boisk, żeby się nie bronili, ponieważ władza nie jest po ich stronie. Na razie wygląda na to, że ten ruch odniósł skutek przeciwny do zamierzonego i przekonał nieprzekonanych do rozpoczęcia sądowych batalii z boiskami najszybciej jak się da. Henryk Zięba, absolwent Akademii Wychowania Fizycznego, przez wiele lat pracował z młodzieżą jako trener. Po zakończeniu kariery w sporcie zamieszkał przy boisku z własnej woli, z sentymentu, ale to, co tam zastał wprawiło go w osłupienie. Tak to komentuje: -Dawniej za tak wulgarne zachowania jakie widzimy dziś na Orlikach na delikwentów czekał poprawczak. Obecnie trenerzy, wychowawcy, nauczyciele, rodzice odwracają głowę od problemu, udają, że tego nie […]
Będzie mniej trąbienia

Ludzie mieszkający w pobliżu linii kolejowych od lat domagali się od władz kolei zmniejszenia częstotliwości trąbienia pociągów. I wreszcie wywalczyli sobie oczekiwane zmiany – wkrótce wchodzą w życie zaktualizowane przepisy, w myśl których uciążliwych sygnałów będzie mniej. Największy problem z hałasem dobiegającym od linii kolejowych jest tam, gdzie dominuje tradycyjna zabudowa jednorodzinna. Domy starszego typu nie mają żadnych izolacji akustycznych, ponieważ przez dziesięciolecia nie były one ani potrzebne ani nawet wynalezione. Dlatego w takich miejscach huk syreny używanej przez maszynistów jest ogromnym kłopotem: jest przeraźliwy, ma moc akustyczną powyżej 100 decybeli i – jak mówią ludzie mieszkający przez całe życie przy torowiskach – w żaden sposób nie można się na niego uodpornić. Odkąd same pociągi, po modernizacji wielu linii, poruszają się ciszej, stał się tym bardziej niespodziewany, przez co jeszcze bardziej ingerujący w codzienne życie. Nie ma mowy o nocach przespanych w całości, o odpoczynku w ogrodzie też trzeba zapomnieć. Z tego powodu ludzie z całej Polski od lat słali do władz kolei petycje, prośby i żądania sprowadzające się do tego, by pociągi nie trąbiły na każdym przejeździe i aby nie musiały trąbić w nocy. I wreszcie się doczekali. W terminologii kolejowej to, co potocznie nazywamy trąbieniem pociągu, określane jest jako podawanie sygnału Rp1 „Baczność”. Już w 2020 roku nastąpiła zmiana Rozporządzenia w sprawie ogólnych warunków prowadzenia ruchu kolejowego i sygnalizacji. Wtedy zmiana dotyczyła wprowadzenia nowego znaczenia dla wskaźników W6a i W6b. -Wskaźnik W6a informuje maszynistę, że za nim znajduje się przejazd kolejowo-drogowy lub przejście wyposażone w półsamoczynny lub samoczynny system przejazdowy, powiązany z urządzeniami stacyjnymi, który zabezpiecza całą szerokość przejazdu. W takich przypadkach nie ma obowiązku nadawania sygnału „Baczność” – objaśnia Joanna Kursa z PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. -Wskaźnik W6b oznacza natomiast przejazdy niespełniające powyższych warunków – w tych przypadkach maszynista miał dotychczas obowiązek podania sygnału dźwiękowego – dodaje. Aktualnie procedowana zmiana, którą 15 kwietnia bieżącego roku zatwierdził Minister Infrastruktury Dariusz Klimczak, w stosunku do tej z 2020 roku rozszerza ilość przejazdów przed którymi nie będzie obowiązku podawania sygnału „Baczność”. W 2020 roku były to przejazdy kategorii A i B, które spełniały odpowiednie wymagania odnośnie powiązania urządzeń i zamykania całej szerokości przejazdu. Po nowelizacji sygnał nie będzie podawany na wszystkich przejazdach B i C oraz na A, na których istnieje powiązanie urządzeń lub jest on wyposażony w tarcze ostrzegawcze przejazdowe. Należy przy tym zaznaczyć, że maszynista niezależnie od oznakowania przejazdu ma obowiązek nadania sygnału ostrzegawczego w przypadku zauważenia niebezpieczeństwa na torze. Maszynista nadal będzie musiał dać znać o tym, że pociąg nadjeżdża w kilku przypadkach. Mianowicie podczas zbliżania się do przejazdów obsługiwanych przez pracowników, które nie są połączone z urządzeniami sygnalizacji kolejowej (SRK), przejazdów kategorii D, czyli tych strzeżonych wyłącznie znakami drogowymi, przejazdów, na których ruch kierowany jest przez pracownika kolei oraz przejazdów znajdujących się na drogach wewnętrznych. Oznacza to ogromną akustyczną zmianę na lepsze. Jak dużą ilustruje to przykład 470 kilometrowej trasy z Warszawy przez Poznań do zachodniej granicy państwa, na której przepisy zobowiązywały dotychczas maszynistę do podania sygnału „Baczność” 139 razy. Po wejściu w życie nowelizacji rozporządzenia ta liczba zostanie zredukowana do 9. Co w przypadku jeśli maszyniści na niektórych liniach nadal będą z przyzwyczajenia trąbić przed każdym przejściem lub przejazdem? W takim przypadku należy wejść na stronę PLK SA, odszukać zakładkę Zakłady Linii Kolejowych https://www.plk-sa.pl/kontakt/zaklady-linii-kolejowych, wybrać właściwy spośród wymienionych 30 rejonów i skontaktować się telefonicznie albo mailowo przedstawiając zaistniałą sytuację. Jak dowodzi zmiana, będąca aktualnie w trakcie wdrożenia – warto być w kontakcie i zgłaszać problemy, bo tylko tak można doprowadzić do ich rozwiązania. Agnieszka Kantaruk
Trzask prosto w okna

Trzaśnięcie drzwiczek automatu do odbioru paczek generuje hałas na poziomie 90-100 dB. W przypadku skrajnie bezmyślnego lokowania tych urządzeń w odległości zaledwie kilkunastu centymetrów od okien mieszkańcy zmuszani są do wysłuchiwania nawet kilkuset takich trzaśnięć w przeciągu doby. Co mogą z tym zrobić? Różnorodne automatyczne urządzenia do odbioru paczek, w Polsce najczęściej nazywane paczkomatami to urządzenia względnie nowe. Pierwsze takie urządzenie pojawiło się w 2001 roku w Niemczech i nazywało się „Parkstation”. Było wynikiem współpracy firm KEBA i DHL. W roku 2009 ten pomysł wprowadził do Polski Rafał Brzoska, właściciel InPostu nazywając swój wariant Paczkomatem. Nazwa przyjęła się tak dobrze, że później już wszystkie podobne urządzenia w języku potocznym określano tym mianem, chociaż przedsiębiorca swoją nazwę zastrzegł jako znak towarowy. W przeciągu 16 lat liczba tych urządzeń wzrosła w Polsce od 0 do 51 300. Według najnowszych dostępnych danych z końca 2024 roku, szacuje się, że właśnie tyle jest w naszym kraju automatów paczkowych różnych operatorów. Prawo jeszcze nie nadążyło za tą zmianą – nie istnieją żadne szczegółowe regulacje dotyczące lokowania paczkomatów w terenie. Wystarczy, że jest jakikolwiek kawałek gruntu, zgoda właściciela i już – można postawić tego typu urządzenie. Nie ma wytycznych co do tego w jakiej odległości od budynków mieszkalnych może być ono usytuowane, wymogów aby była dostępna publiczna droga dojazdowa do urządzenia, zapewnione miejsca do parkowania czy wreszcie – jaki hałas urządzenie może generować. Wobec powyższego blaszane drzwiczki przeważnie nie są wyposażone w żadne podkładki tłumiące trzask uderzenia, a same automaty lokowane tak dowolnie, że dochodzi do sytuacji kuriozalnych, w rodzaju umieszczania ich w odległości dosłownie kilkunastu centymetrów od okien cudzych mieszkań bez potrzeby pytania o zgodę. Dla ich lokatorów oznacza to warunki zbliżone do zamieszkiwania przy strzelnicy, jako że trzaśnięcie drzwiczek przy ich zamykaniu generuje hałas na poziomie 90-100 dB. Na największych osiedlach oznacza to nawet kilkaset trzaśnięć na dobę, nieustanne podjazdy i odjazdy samochodów, trzaskanie drzwiami przy wsiadaniu i wysiadaniu klientów i kurierów. Nie oznacza to jednak, że sytuacja jest całkowicie beznadziejna od strony prawnej. Właściciel działki, na której mieści się paczkomat, zobowiązany jest do przestrzegania art. 144 Kc, tak jak każdy inny. -Sytuacja ta może być porównana do problematyki hałasu generowanego przez ruch samochodowy. Sama droga nie emituje dźwięków, ale jej użytkowanie już tak, co wiąże się z odpowiedzialnością zarządcy za taki stan rzeczy. Analogicznie, automat może stać cicho, jednak dźwięki towarzyszące jego użytkowaniu – takie jak otwieranie drzwiczek czy przyjazdy kurierów – mogą być źródłem immisji. Jeśli hałas przekracza dopuszczalne normy, właściciel terenu powinien podjąć działania w celu jego ograniczenia – tłumaczy mecenas Bartłomiej Wojtyniak z Kancelarii Prawnej „Kurier”. Zdaniem prawnika odpowiedzialność za immisje, czyli między innymi hałas, ale też spaliny wynikające z ciągłego podjeżdżania i odjeżdżania pojazdów, spoczywa przede wszystkim na właścicielu działki, na której automat został ustawiony, gdyż to on udzielił zgody na jego instalację. Nie jest to jednak jedyny możliwy adresat roszczeń. Odpowiedzialność mogą ponosić również inne podmioty, które przyczyniają się do powstawania uciążliwości lub które czerpią z nich korzyści – na przykład operator automatu. Przekraczanie dopuszczalnych poziomów hałasu to również nie jedyny możliwy powód wniesienia skargi. Jeżeli działalność automatu paczkowego narusza dobra osobiste, mir domowy, czyni niemożliwym użytkowanie mieszkania lub domu zgodnie z przeznaczeniem albo wręcz przekłada się na utratę zdrowia, na przykład z powodu bezsenności, to wówczas przepisów, na które można się powołać jest o wiele więcej. Problematyczny może być jednak pierwszy krok polegający na ustaleniu do kogo w ogóle należy wystąpić z intencją rozwiązania problemu. Automaty mają wprawdzie swoje oznaczenia numeryczne jednoznacznie określające o które urządzenie chodzi i kto jest jego operatorem, ale tą drogą najczęściej można skontaktować się jedynie z infolinią, która żadnych szczegółowych informacji na temat właściciela gruntu nie posiada i nie udzieli. Dlatego w przypadku paczkomatów osiedlowych najlepiej jest udać się w pierwszej kolejności do spółdzielni mieszkaniowej lub zarządu wspólnoty, które mogą pomóc w ustaleniu do kogo należy grunt pod urządzeniem. Jeżeli znajduje się ono tuż przy budynku wielorodzinnym, to z największym prawdopodobieństwem będzie to grunt należący właśnie do spółdzielni lub wspólnoty. W odniesieniu do terenów pośród domków jednorodzinnych ustalenie właściciela może być trudniejsze. -Wówczas pozostaje złożenie wniosku do starostwa powiatowego lub urzędu miasta o udostępnienie danych z ewidencji gruntów i budynków. Można to zrobić osobiście lub online. Aby uzyskać dostęp do takich informacji, wnioskodawca musi wykazać tzw. interes prawny. W tym przypadku należy wskazać, że jako sąsiad działki doświadcza się uciążliwości wynikających z funkcjonowania urządzenia – wyjaśnia mecenas Wojtyniak. W przypadku podejrzenia, że grunt należy do gminy lub miasta, alternatywną drogą jest złożenie wniosku o udostępnienie informacji publicznej do odpowiedniego urzędu. Immisje na nieruchomości sąsiednie są prawnie zakazane, a domaganie się ich usunięcia – w pełni zasadne. Natomiast wysiłek i koszty, jakie się z tym wiążą w ogóle nie powinny mieć miejsca, jako że po tylu latach od wprowadzenia tego rodzaju urządzeń do użytku, oczywiste uciążliwości jakie one generują w przypadku niemądrego ich ulokowania, powinny być już od dawna wyeliminowane systemowo. Immisje na nieruchomości sąsiednie są prawnie zakazane, a domaganie się ich usunięcia – w pełni zasadne. Zwrócili na to uwagę Magdalena Rogozińska i Paweł Lenarczyk, radni Dzielnicy Ursynów m.st. Warszawy, którzy już w 2023 roku podjęli działania mające na celu uregulowanie zasad lokalizacji tych automatów na terenie swojego miasta. „Prawo budowlane nie wymaga decyzji pozwolenia na budowę oraz zgłoszenia na automaty typu bankomaty, biletomaty, wpłatomaty, automaty sprzedające, automaty przechowujące przesyłki lub automaty służące do wykonywania innego rodzaju usług o wysokości do 3 m włącznie. Daje to prawie nieograniczone możliwości stawiania wolnostojących automatów w każdej lokalizacji bez możliwości wyrażenia sprzeciwu lokalnej społeczności. Należy podjąć działania, które by określiły ramy działania tych urządzeń lokowanych w m.st. Warszawa” – napisali w piśmie adresowanym do Marleny Happach, Dyrektor Biura Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu Miasta. Podkreślili, że konieczne jest doprecyzowanie zasad lokowania tego typu automatów we wszystkich nowo sporządzanych miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w warszawskiej uchwale krajobrazowej, traktując te urządzenia na równi z ogrodzeniami czy małą architekturą, a także w ogólnomiejskim dokumencie dobrych praktyk dla lokowania automatów w stolicy. Odpowiedź nadeszła klasyczna: „niedasie”. Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego odpisało, że wprawdzie podejmuje interwencje w przypadku […]
Pierwsi na nowym szlaku

Uchwałę przeciwko hałasowi i zniszczeniom powodowanym przez pojazdy terenowe jednogłośnie przegłosowano podczas sesji Rady Gminy Kościelisko. Projekt zainicjowany przez wójta Romana Krupę, jest pierwszym w Polsce, który odpowiada na dotkliwy problem wymykający się istniejącym dotychczas przepisom. – Przejrzysta, minimalistyczna, wprowadzająca możliwości kontroli – tak o Uchwale w sprawie ograniczenia zagrożeń dla ludzi, mienia i środowiska z użyciem pojazdów silnikowych dla celów rekreacyjnych – powiedział Artur Bukowski, przewodniczący Rady Gminy Kościelisko. Dyskutowano nad nią podczas XIII Sesji Rady. Ta gmina z południowej Polski, to pierwszy samorząd, który wprowadza nowatorskie rozwiązania w tej sprawie. Za radnymi i wójtem wiele tygodni debat i konsultacji nad każdym sformułowaniem, bowiem, jak zauważył radca prawny Maciej Tokarz: nie wszystko, co byśmy chcieli, możemy regulować. Wyjaśniając dlaczego gminy w całej Polsce od lat borykają się ze znalezieniem skutecznych sposobów na hałas i zniszczenia pochodzące od quadów przytoczył w całości ustęp 3 artykułu 31 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi, że: Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Właśnie tutaj ma swoje podstawowe źródło trudność w ustanawianiu takich rozwiązań, które uwzględniają prawa obu stron tego konfliktu: osób chcących korzystać z pojazdów terenowych i osób nie życzących sobie bycia narażonym na szkody jakie z tego wynikają. O czym jeszcze przed czwartkową sesją wspominał wielokrotnie Władysław Długosz, radny Gminy Kościelisko – wielu mieszkańców zarzucało radnym bierność i opieszałość w pracach nad rozwiązaniami, ale w żadnym razie nie wynikały one ze złej woli samorządowców, ale właśnie z przyczyn prawnych: pomysłów na ograniczanie szkód powstających z powodu przejazdów pojazdów terenowych było na przestrzeni czasu bardzo wiele, ale każdy z nich musiał zostać poddany analizie badającej jego zgodność ze stanem prawnym. Gmina może bowiem sięgnąć tylko po rozwiązania mieszczące się w granicach prawa, a nie jest rzeczą łatwą znaleźć się na nowym szlaku w roli prekursora. Ostatecznie właśnie to się udało. Władze Kościeliska sięgnęły po art. 40 Ustawy o samorządzie gminnym, który reguluje prawo gminy do stanowienia aktów prawa miejscowego i zabrały się za projektowanie własnej uchwały. -Rezultatem tych prac jest uchwała, która nie powiela praw gdzie indziej uregulowanych, za to korzysta z prawa do doprecyzowania przepisów niekompletnych – stwierdził Artur Bukowski, przewodniczący Rady Gminy Kościelisko. A Paweł Michniak, radny, dodał, że jest przekonany iż mieszkańcy będą z ostatecznego kształtu uchwały zadowoleni. Projekt poparła też Komisja do Spraw Obywatelskich, która zarekomendowała jego zatwierdzenie i przyjęcie. – Należy podkreślić odwagę naszego samorządu. Kumulacja negatywnych zdarzeń związanych z pojazdami terenowymi nastąpiła ostatnio na pograniczu Zakopanego i Poronina, a to Gmina Kościelisko nie czekając na eskalację, idzie o krok i dwa kroki do przodu uchwalając tę uchwałę – mówił Władysław Bętkowski, radny Gminy Kościelisko. Podkreślił też znaczenie dwukierunkowości działań wójta Romana Krupy, który z jednej strony zadbał o stworzenie lokalnego projektu, który teraz bez wątpienia zostanie skopiowany przez wiele innych gmin w kraju, ku powszechnym korzyściom, ale też skierował do Sejmu pismo dotyczące dalszych działań legislacyjnych już na szczeblu ogólnopolskim. Drugie z działań w perspektywie czasu może dać jeszcze mocniejsze narzędzia do walki z problemem – jak zaznaczył Władysław Bętkowski, przypominając publicznie osobom korzystającym z pojazdów terenowych w sposób wyrządzający szkodę innym, że czas pobłażliwości i zaufania już się skończył. W swoim przemówieniu ponowił apel aby firmy niszczące cudzą własność, poprzez organizację rajdów na nienależących do nich gruntach, uszanowały skargi i sprzeciw mieszkańców i żeby nie prowokowały służb do egzekucji przepisów, aby nie okazało się, że pewnego dnia dojdzie dojść do całkowitej delegalizacji takiej działalności. Po zakończeniu dyskusji radni jednogłośnie przegłosowali Uchwałę. Jej pełny tekst znajduje się TUTAJ. Kolejnym krokiem proceduralnym jest zatwierdzenie jej przez Wojewodę Małopolskiego, następnie jej zapisy zostaną wdrożone w życie, a Policja i Straż Gminna będą egzekwować ich przestrzeganie. Radca prawny Maciej Tokarz zaznaczył, że aktualny projekt jest zrozumiały i akceptowalny, ale nie oznacza to, że musi być ostateczny. – W przyszłości, w miarę potrzeb, możemy nowelizować uchwałę tyle razy ile tylko chcemy – zaznaczył. To istotna informacja, ponieważ w praktyce okaże się, które postanowienia z Uchwały dobrze się sprawdzają, a które być może trzeba będzie rozwinąć lub doprecyzować. Na pewno można liczyć na to, że wójt będzie miał sprawę pod kontrolą, jak powiedział w swoim przemówieniu, z upływem lat coraz bardziej dostrzega jak niezbędne są działania na rzecz ochrony środowiska i że dla niego osobiście mają one coraz większe znaczenie. To dobry znak. Agnieszka Kantaruk