Prawnicy o wyłączeniu boisk z norm hałasu

Agencja informacyjna Newseria podjęła temat wyłączenia boisk z norm hałasu. Dziennikarze zapytali o tę sprawę prawników, przytoczyli też dane świadczące o szkodliwości hałasu dla ludzkiego zdrowia.

O tym jakie konsekwencje będzie mieć nowelizacja Ustawy o sporcie w kierunku wyłączenia boisk z norm hałasu, a także o tym czy istnieją sposoby zapobiegania konfliktom o hałas z boisk zanim te trafią do sądu, opowiedzieli dziennikarzom Newserii: Dorota Malanowska, adwokatka, właścicielka Kancelarii Dorota Malanowska, Janusz Cymer, mediator sądowy przy Sądzie Okręgowym w Krakowie, współwłaściciel Kancelarii Prawnej Kurier oraz Agnieszka Kantaruk, redaktor naczelna naszego portalu „Coraz głośniej”, dziennikarka dokumentująca koszty społeczne wynikające z wpływu hałasu na ludzi.

Wszyscy rozmówcy zgodnie stwierdzili iż istnieją rozwiązania, które realizują cel przyświecający Ministerstwu Sportu i Turystyki w postaci wyeliminowania ryzyka likwidacji boisk z powodu hałasu, ale nie poprzez odebranie poszkodowanym narzędzi do obrony, a poprzez likwidację rzeczywistych źródeł problemu.

Dorota Malanowska skoncentrowała się na skrótowym omówieniu głównych powodów, dla których wprowadzenie nowelizacji ustawy spowoduje chaos prawny i utrudni racjonalne rozwiązywanie problemów hałasu boiskowego. Janusz Cymer podkreślił iż w przypadku boisk nowopowstających – a takimi właśnie w większości są „Orliki”, które Ministerstwo Sportu najbardziej chce chronić – możliwości uniknięcia konfliktu są duże i najłatwiej rozmawiać o nich na etapie planowania inwestycji. Agnieszka Kantaruk wskazała na istotę zaostrzania się takich konfliktów, która wynika z lekceważenia ludzi starających się znaleźć polubowne rozwiązania i na najtrudniejszą z sytuacji, gdy użytkowanie boiska w sąsiedztwie ich domów nabiera przemysłowego charakteru, nie dając sąsiadom możliwości odpoczynku nawet w nocy.

Cały materiał dostępny jest pod adresem: https://biznes.newseria.pl/news/boiska-maja-zostac,p1213072839

Marcin Kołodziejczyk

Walczysz z hałasem?

Poznaj innych, którzy też walczą: halaswpolsce.pl

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Logowanie
Rejestracja

Wygrali z hałasem myjni samochodowej Prawomocny wyrok sądowy zakończył wieloletnią udrękę rodziny ze Swarzędza, która każdego dnia i nocy musiała…
Jestem ofiarą hałasu. Co zrobić? W jaki sposób zebrać dowody świadczące o narażeniu na hałas w miejscu zamieszkania? Gdzie szukać…
Jak postarać się o ekrany akustyczne Stale narastający ruch samochodowy sprawia, że warunki akustyczne w danym miejscu, dotychczas adekwatne do życia,…
Ogrodzenie izolujące od hałasu – czy jest możliwe? Czy na prywatnej posesji da się zastosować ekrany akustyczne? - to pytanie zadaje sobie wiele…
Myjnia pod oknami Całodobowy hałas samoobsługowej myjni samochodowej to codzienność rodziny z Ostrowska na Podhalu. Postawiono ją dokładnie…

Pytajnik on Najgłośniejsze drogi, a co po nich?
O hałas z dróg był taki przemarsz latem. Wie ktoś czy coś z tego
piotr on Wygrali z hałasem myjni samochodowej
bo komuś najwyrażniej musiał przeszkadzać a robił BARDZO DUŻO
piotr on Wygrali z hałasem myjni samochodowej
Uwaga słuszna,ale ja pisze od 5 lat z jednego konta i z jednej nazwy
piotr on Wygrali z hałasem myjni samochodowej
Zawsze opłaci się powalczyć,nie jest to proste ale jeśli cokolwiek
piotr on Wygrali z hałasem myjni samochodowej
Oczywiście że tak,nagrywać wszystkie przypadki

Prawnicy o wyłączeniu boisk z norm hałasu

Agencja informacyjna Newseria podjęła temat wyłączenia boisk z norm hałasu. Dziennikarze zapytali o tę sprawę prawników, przytoczyli też dane świadczące o szkodliwości hałasu dla ludzkiego zdrowia. O tym jakie konsekwencje będzie mieć nowelizacja Ustawy o sporcie w kierunku wyłączenia boisk z norm hałasu, a także o tym czy istnieją sposoby zapobiegania konfliktom o hałas z boisk zanim te trafią do sądu, opowiedzieli dziennikarzom Newserii: Dorota Malanowska, adwokatka, właścicielka Kancelarii Dorota Malanowska, Janusz Cymer, mediator sądowy przy Sądzie Okręgowym w Krakowie, współwłaściciel Kancelarii Prawnej Kurier oraz Agnieszka Kantaruk, redaktor naczelna naszego portalu „Coraz głośniej”, dziennikarka dokumentująca koszty społeczne wynikające z wpływu hałasu na ludzi. Wszyscy rozmówcy zgodnie stwierdzili iż istnieją rozwiązania, które realizują cel przyświecający Ministerstwu Sportu i Turystyki w postaci wyeliminowania ryzyka likwidacji boisk z powodu hałasu, ale nie poprzez odebranie poszkodowanym narzędzi do obrony, a poprzez likwidację rzeczywistych źródeł problemu. Dorota Malanowska skoncentrowała się na skrótowym omówieniu głównych powodów, dla których wprowadzenie nowelizacji ustawy spowoduje chaos prawny i utrudni racjonalne rozwiązywanie problemów hałasu boiskowego. Janusz Cymer podkreślił iż w przypadku boisk nowopowstających – a takimi właśnie w większości są „Orliki”, które Ministerstwo Sportu najbardziej chce chronić – możliwości uniknięcia konfliktu są duże i najłatwiej rozmawiać o nich na etapie planowania inwestycji. Agnieszka Kantaruk wskazała na istotę zaostrzania się takich konfliktów, która wynika z lekceważenia ludzi starających się znaleźć polubowne rozwiązania i na najtrudniejszą z sytuacji, gdy użytkowanie boiska w sąsiedztwie ich domów nabiera przemysłowego charakteru, nie dając sąsiadom możliwości odpoczynku nawet w nocy. Cały materiał dostępny jest pod adresem: https://biznes.newseria.pl/news/boiska-maja-zostac,p1213072839 Marcin Kołodziejczyk Walczysz z hałasem? Poznaj innych, którzy też walczą: halaswpolsce.pl
Ministerstwo i „zwalczanie orzeczeń sądowych”

Najpierw Sejm jednogłośnie zaakceptował projekt wyjęcia boisk i pozostałych obiektów sportowych z norm hałasu, a następnie poparła go Komisja Sportu w Senacie. Tym samym ponownie dowiedzieliśmy się, że problemu z hałasem z boisk nie należy rozwiązywać u podstaw. Ta długa historia wygląda następująco: w kwietniu 2025 roku, jeszcze za kadencji Ministra Nitrasa w Ministerstwie Sportu i Turystyki sprawa wyjęcia boisk poza normy hałasu trafiła do Ministerstwa Klimatu i Środowiska, ponieważ to ministerstwo ma w swoich kompetencjach Rozporządzenie Ministra Środowiska na temat dopuszczalnym poziomów hałasu w środowisku (czyli tzw. normy hałasu). Ministerstwo, zainspirowane i zachęcone przez ministra Nitrasa rozpoczęło prace legislacyjne, które ogłosiło w Rządowym Centrum Legislacji. Standardowa procedura zakłada konieczność ogłoszenia konsultacji publicznych. MKiŚ ogłosiło więc konsultacje publiczne, ale jedynie w zakładce dotyczącej procesu legislacyjnego w RCL, a zatem w miejscu bardzo hermetycznym, kierowanym wyłącznie do środowisk prawniczych. Pomimo że informacja o konsultacjach publicznych nie była ogłoszona społeczeństwu w standardowych mediach ani na stronie MKiŚ, nastąpił zmasowany sprzeciw środowiska ludzi poszkodowanych hałasem z boisk oraz organizacji pozarządowych. Sprzeciw wobec planowanych zmian wyraził też Rzecznik Praw Obywatelskich, wskazując że proponowana zmiana narusza Konstytucję. Proces legislacyjny został zatrzymany i porzucony wobec niemożności odparcia zarzutów. (o tym pisaliśmy TUTAJ) Podczas posiedzenia Komisji Sportu w Senacie w dniu 23 września 2025 nareszcie dowiedzieliśmy się dlaczego. Wyjaśnił to Piotr Gałązka, dyrektor Departamentu Prawnego MSiT: Pierwszym pomysłem była zmiana rozporządzenia, niemniej jednak, w ramach konsultacji publicznych które były przeprowadzane, MKiŚ uznało, że zmiana rozporządzenia które wynika z ustawy POŚ nie będzie skutecznym narzędziem w zwalczaniu orzeczeń sądowych, z tego prostego przypadku że sądy nie są związane rozporządzeniami ministerialnymi, sądy wiąże konstytucja i ustawy. W związku z tym zapadła decyzja, żeby przenieść rozwiązania na poziom wyższy czyli właśnie ustawowy i zgadzam się z panią mecenas, że będzie trudniej zamykać obiekty ze względu na hałas, jeżeli te przepisy wejdą w życie. To jest ratio legis tej ustawy. Tak, Pan dyrektor naprawdę powiedział coś takiego w państwie prawa. Nagranie dokumentujące posiedzenie można obejrzeć tutaj: [link – od godz. 17:34] Dziękujemy za uznanie. Środowisku ludzi poszkodowanych przez hałas, ekspertom, którzy w toku tamtych konsultacji społecznych wysłali swoje opinie, organizacjom pozarządowym, udało się wtedy wykazać jak wiele przepisów złamie projekt zmiany rozporządzenia, że do jego autorów skutecznie to dotarło. Udało się również zainteresować problemem Rzecznika Praw Obywatelskich, który zainterweniował w porę. Tak, pokazaliśmy wszyscy, że to nie jest dobry pomysł. Pokazaliśmy jednak też katalog racjonalnych rozwiązań realizujący cel przyświecający Ministerstwu Sportu i Turystyki w postaci wyeliminowania ryzyka likwidacji boisk z powodu hałasu, ale nie poprzez odebranie poszkodowanym narzędzi do obrony, a poprzez likwidację rzeczywistych źródeł problemu. O tym ustawodawca nie chciał słuchać ani wtedy ani później. Niemniej należy odnotować, że podczas wrześniowego posiedzenia w Senacie, po raz pierwszy padła informacja, że montaż ekranów akustycznych przy boisku stanie się kosztem kwalifikowalnym w przyszłych dotacjach na budowę i rozbudowę boisk z budżetu państwa. Brzmi jak dobra wiadomość, ale może nią nie być, ponieważ od razu rodzi się pytanie: jakie będzie uzasadnienie wydawania publicznych pieniędzy na akustyczne zabezpieczenie boisk, skoro po nowelizacji ustawy nie będą one w ogóle podlegać jakimkolwiek obostrzeniom dotyczącym hałasu? Wracając do chronologii: z MKiŚ wyjęcie boisk spod norm hałasu przeniesiono do Ministerstwa Sportu, decydując że zostanie ono zaordynowane w Ustawie o sporcie. Tym razem nie ogłoszono konsultacji publicznych aby środowiska, które wyraziły sprzeciw poprzednio nie mogły już tego zrobić. Projekt nowelizacji ustawy miał dwa czytania w sejmowej Komisji Kultury Fizycznej Sportu i Turystyki, został przyjęty bez przedstawienia jakichkolwiek głosów sprzeciwu. Środowisku osób poszkodowanych przez hałas boisk dwukrotnie nie zezwolono na przedstawienie swojego stanowiska podczas dwóch posiedzeń komisji, pomimo zgłaszania takiej potrzeby przez reprezentantów. (o tym pisaliśmy TUTAJ) Następnie projekt nowelizacji ustawy trafił do Sejmu, gdzie został jednogłośnie przyjęty 10 września, rzecz jasna również bez wyjaśniania posłom jakichkolwiek kontrargumentów czy propozycji rozwiązania problemu. Następnie trafił pod obrady Komisji Sportu w Senacie podczas których mecenas Dorota Malanowska, reprezentująca środowisko osób poszkodowanych przez hałas z boisk starała się przedstawić senatorom w jaki sposób projekt nowelizacji ustawy narusza inne przepisy (w tym Konstytucję), a także przedstawić propozycje rozwiązań, jednak gremium, podobnie jak we wszystkich wcześniejszych przypadkach, nie było zainteresowane merytoryczną dyskusją. W dywagacjach na boiskowy temat posłowie i senatorowie wracają również do wątku marnego zainteresowania boiskami ze strony młodzieży. Ich zdaniem – ponieważ młodzież boiskami niespecjalnie się interesuje – należy te boiska maksymalnie udostępniać bez zawracania sobie głowy naprawianiem jakichkolwiek błędów związanych z generowaniem nadmiernego hałasu. Miałoby to w jakiś sposób (ale nie wiadomo jaki) przekładać się na zwiększenie zainteresowania młodzieży robieniem czegokolwiek sportowego na boisku. Tymczasem to nie długość czasu otwarcia boisk ani ich ilość przekłada się na promocję sportu wśród młodzieży. Tym bardziej, że przy niewłaściwym nadzorze, boiska potrafią być wykorzystywane przez środowiska, które z młodzieżą i promocją sportu mają niewiele wspólnego i raczej odstraszają młodzież od korzystania z boiska. Na boiskach bowiem zdarzają się nocne libacje, wrzaski i łomot butelek tłuczonych o infrastrukturę boiskową. – Co więcej, do posłów i senatorów nie dotarł argument, że środowisko walczące z hałasem co do zasady nie chce zamykać boisk, ale ograniczyć hałas, który na nich powstaje – mówi mec. Dorota Malanowska. – Brak jest niestety woli po stronie reprezentantów narodu do rozwiązania problemów związanych z hałasem w taki sposób, żeby wyciszyć spór różnych środowisk. Argument związany z rozwojem sportu wśród młodzieży jest w tym momencie czystą demagogią, bo nikt nie zabrania młodzieży uprawiać sportu przy jednoczesnym zadbaniu przez odpowiednie organy o ochronę przed hałasem, jaki się pojawia w czasie wykorzystywania obiektów sportowych – dodaje prawniczka. Politycy ignorują możliwość systemowego rozwiązania problemu, także w przyszłości, pozostawiając po zmianach w ustawie kwestię hałasu w chaosie i bez jakichkolwiek instytucji prawnych pozwalających na rozwiązywanie problemu. Propozycje zmian do ustawy, przedstawione na dzisiejszym posiedzeniu komisji Senatu przez reprezentantkę osób poszkodowanych hałasem, nie zostały w żaden sposób uwzględnione, ale z czasem może się okazać, że są one tymi samymi, które mogą sprawić, że z boisk dzieci i młodzież zaczęłyby korzystać chętniej. Agnieszka Kantaruk Walczysz z hałasem? Poznaj innych, którzy też walczą: halaswpolsce.pl
Rola mediatora w sporach o hałas

Mediator sądowy to osoba, która może pomóc w rozwiązaniu konfliktu dotyczącego hałasu zanim dojdzie do jego eskalacji. Nie pełni roli sędziego ani arbitra. Jej zadaniem nie jest rozstrzyganie sporu i wydawanie orzeczeń, lecz ułatwianie komunikacji i negocjacji między skonfliktowanymi stronami, co może okazać się bezcenne aby szybko dojść do konsensusu. Konflikty o hałas zawsze buzują od emocji. Obiektywnym czynnikiem, który do tego prowadzi jest właśnie sam hałas skutecznie podnoszący ciśnienie. Od lekarzy wiemy o tym, że w głośnym otoczeniu trudno utrzymać emocje na wodzy, a przebywanie w hałasie, obojętne czy z własnej woli czy wbrew niej, przekłada się na zwiększony poziom agresji w zachowaniu. W wyniku tego stronom spierającym się o hałasowe immisje zazwyczaj bardzo trudno jest dojść do kompromisu i samodzielnie wypracować sposoby rozwiązania problemu. Na trudność w rozwiązywaniu problemów z hałasem mają też wpływ inne czynniki: strona, która hałasuje zawsze robi to, ponieważ uważa, że jest jej to do czegoś potrzebne. Obojętne czy jest to hałas wynikający z działalności gospodarczej prowadzącej do zarobkowania czy stałe słuchanie głośnej muzyki w bloku, które może wynikać na przykład z psychologicznej potrzeby odcięcia się od problemów osobistych, przekonanie hałasującego o konieczności hałasu zazwyczaj jest silne. W rezultacie osoba taka poproszona o ściszenie hałasów prawie w każdym przypadku poczuje się niesłusznie zaatakowana. Z kolei osoba, która hałasu doświadcza wbrew swojej woli, także ma swoje racje i argumenty, które przeważnie uważa za nienaruszalne. Na przykład nie chce doświadczać wyczerpania z powodu bezsenności, ryzykować problemów w pracy w wyniku zmniejszonej wydajności czy pogorszonej koncentracji, zmagać się z brakiem poczucia bezpieczeństwa we własnym mieszkaniu czy domu, gdzie obecność hałasu tworzonego przez kogoś innego odbiera spokojne schronienie. Ostatecznie więc obie strony na poziomie psychologicznym mogą czuć, że mają rację, a wręcz rzeczywiście obie mogą ją mieć. Immisje powodowane przez jedną osobę mogą wydawać się subiektywnie nie do zniesienia drugiej osobie, podczas gdy obiektywnie mogą wcale nie przekraczać tak zwanej „przeciętnej miary” ujętej w art. 144 Kc ani tym bardziej dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku. Co jednakże problemu wcale nie zmniejsza – wręcz przeciwnie, czyni go jeszcze trudniejszym do rozstrzygnięcia, jeżeli nie ma podstaw do tego, by skorzystać z obiektywnych miar w celu znalezienia rozwiązania. Mediator nie wskaże winnego ani nie ogłosi arbitralnie jakie rozwiązanie jest właściwie, ale pomaga stronom w poszukiwaniu i formułowaniu różnych opcji W takich sytuacjach najbardziej rozsądne jest skorzystanie z pomocy mediatora sądowego. Jest to specjalista wpisany na listę stałych mediatorów prowadzoną przez prezesa sądu okręgowego i to właśnie tam należy szukać kontaktu do mediatora adekwatnego dla rejonu, w którym trwa problem. Mediator nie wskaże winnego ani nie ogłosi arbitralnie jakie rozwiązanie jest właściwie, ale pomaga stronom w poszukiwaniu i formułowaniu różnych opcji, które mogą doprowadzić do ugody. Wskazuje na możliwe kompromisy i pomaga w ocenie ich realności. Co jest bardzo ważne, dysponuje specjalistyczną wiedzą psychologiczną więc jest w stanie zadbać o to, aby rozmowy były prowadzone w atmosferze wzajemnego szacunku, co często jest niemożliwe w sytuacji silnego konfliktu, gdy wymiany zdań na temat problemu błyskawicznie zamieniają się w pyskówki i przerzucanie się oskarżeniami. O czym warto pamiętać, postępowanie mediacyjne jest poufne. Oznacza to, że wszelkie informacje przekazane mediatorowi lub uzyskane w trakcie mediacji nie mogą być wykorzystane w ewentualnym późniejszym postępowaniu sądowym, chyba że strony wyrażą na to zgodę. To zapewnia stronom poczucie bezpieczeństwa i zachęca do otwartej rozmowy. W przeciwieństwie do procesu sądowego, gdzie to sędzia podejmuje ostateczną decyzję, w mediacji to strony w pełni kontrolują proces i treść ewentualnej ugody. Wypracowane porozumienie jest ich własnym, świadomym wyborem. Jeśli mediacja zakończy się sukcesem, mediator pomaga stronom sporządzić ugodę, która może zostać zatwierdzona przez sąd. Ugoda taka, po zatwierdzeniu, ma moc prawną wyroku sądowego, co oznacza, że jest tak samo wiążąca dla stron i może być egzekwowana na drodze sądowej w przypadku jej niewykonania. W przypadku niepowodzenia mediacji strony nadal mogą skierować sprawę do sądu, a przebieg i treść rozmów mediacyjnych pozostają tajne. Należy też pamiętać, że mediacja ma charakter dobrowolny. Można się z niej wycofać bez konsekwencji prawnych, jeżeli strony tak zdecydują. Dzięki temu mediacja jest bezpieczną i elastyczną alternatywą, która daje szansę na polubowne rozwiązanie konfliktu, zanim stanie się on przedmiotem procesu sądowego. Jest też tańszym sposobem rozwiązania sporu niż proces sądowy, który może trwać latami i generować wysokie koszty związane z opłatami sądowymi i honorariami prawników. Agnieszka Kantaruk Konsultacja merytoryczna tekstu: Janusz Cymer, mediator sądowy, od 2010 roku wpisany na listę Sądu Okręgowego w Krakowie, współwłaściciel kancelarii prawnej „Kurier”. Kancelarię współprowadzi od 25 lat. Walczysz z hałasem? Poznaj innych, którzy też walczą: halaswpolsce.pl
Obwoźne imprezowanie

Impreza masowa co weekend w innej wsi daje rezultat całego lata hałasu w jednej gminie. Model ekstremalnie głośnych, całonocnych, a nierzadko kilkudniowych festynów rozpowszechnił się w Polsce na przestrzeni ostatnich kilku lat. Mocno wspiera go biznes alkoholowy… i dotacje „na kulturę”. Przy szczególnie niekorzystnym położeniu nieruchomości w centrum wiejskiej gminy, można mieć latem więcej zarwanych nocy z powodu hałasu imprezowego niż w centrum dużego miasta. Powodem są krążące imprezy masowe – już nie wystarcza jedna czy dwie duże imprezy gminne w sezonie letnim, każda wieś musi mieć swoją. Na tę nową „tradycję”, o której piszecie Państwo do naszej redakcji w każdy letni weekend, złożyły się różne czynniki, dzisiaj się im przyjrzymy. Zmiany w organizacji imprez wiejskich W ostatnich latach można zauważyć zmianę w podejściu do organizacji wiejskich imprez i festynów. Wcześniej takie wydarzenia były często okazją do lokalnych spotkań i kultywowania tradycji, organizowanymi raz, dwa razy w przeciągu okresu wakacyjnego na przykład z okazji dożynek i lokalnego święta – dopracowanymi, przemyślanymi. Dziś często są to wydarzenia o mocnym komercyjnym zabarwieniu, których głównym organizatorem wprawdzie wciąż pozostaje gmina, ale kluczowymi beneficjentami są firmy oferujące swoje usługi lub promujące produkty podczas wydarzenia. Takim firmom zależy na dotarciu do jak największej grupy odbiorców, dlatego nie zadowalają się jednym czy dwoma wydarzeniami, skoro mogą mieć ich nawet kilkanaście w przeciągu jednego lata. Coraz częściej gminy organizują więc cykliczne imprezy „w trasie”, w każdej wiosce po kolei, żeby dotrzeć do większej liczby mieszkańców. Łatwiejszy dostęp do nagłośnienia i technologii Istotną składową problemu z takim modelem obwoźnego imprezowania jest dostęp do potężnych, profesjonalnych systemów nagłośnieniowych, który stał się znacznie łatwiejszy i tańszy niż kiedyś. Nawet lokalne firmy nagłaśniające oferują kompleksową obsługę, co sprawia, że również małe sołectwa mogą pozwolić sobie na organizację głośnych koncertów czy dyskotek. Wcześniej nie było to aż takie proste. Odpowiednim sprzętem dysponowały zazwyczaj wyłącznie duże firmy działające na skalę minimum wojewódzką, które po pierwsze były o wiele droższe, a po drugie ich terminarz był znacznie bardziej napięty. Rozwój mniejszych firm trudniących się wynajmem sprzętu nagłośnieniowego czy wręcz całościową organizacją imprez ułatwił zwiększenie ich liczebności. Głośność, która kiedyś była technicznie trudniejsza i kosztowniejsza do osiągnięcia, dziś jest standardem, co oznacza, że basowe dudnienie słychać w każdy weekend Głośność, która kiedyś była technicznie trudniejsza i kosztowniejsza do osiągnięcia, dziś jest standardem, co oznacza, że na wsi bardzo łatwo jest o taką sytuację, że basowe dudnienie słychać w każdy weekend od piątku do niedzieli – do imprez gminnych dochodzą przecież również wesela, wydarzenia sportowe, imprezy tematyczne i jeszcze prywatne imprezy na posesjach, które także jest bardzo łatwo nagłośnić prawie tak uciążliwie, jak profesjonalny festyn. Głośniki, które mogą tego dokonać to obecnie wydatek nie przekraczający możliwości finansowych osoby o przeciętnych dochodach. Zwiększone finansowanie wydarzeń lokalnych Mroczniejsza strona festynowego hałasu na wsiach wygląda tak: wiele gmin korzysta ze środków unijnych lub z rządowych programów na wspieranie inicjatyw lokalnych i kulturalnych. Te fundusze są często przeznaczane właśnie na organizację imprez, co prowadzi do ich większej częstotliwości. Imprezy te są traktowane jako sposób na integrację społeczności i ożywienie życia na wsi, ale pozostaje zamiatanym pod dywan sekretem to, że grantodawca daje pieniądze na kulturę, a rezultatem jest popijawa przez dwa dni do czwartej nad ranem. Fundusze unijne (np. z inicjatywy LEADER czy Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego) mają na celu wspieranie społeczności wiejskich, aktywizację mieszkańców i przeciwdziałanie marginalizacji. Organizowanie imprez jest postrzegane jako jeden ze sposobów na „integrację” i „aktywizację”. w praktyce piękne teoretyczne opisy zamieniają się w dyskotekę z wrzeszczącym DJ-em i sprzedawanym na wielu stoiskach alkoholem Gmina może więc wnioskować o środki na „cykl wydarzeń kulturalnych promujących lokalne tradycje i integrację międzypokoleniową”, co we wniosku o dotację przybiera postać wartościowego wydarzenia, podczas którego wydobywa się z wiejskiej społeczności wszystko co najlepsze, świadczące o bogactwie i różnorodności lokalnego dziedzictwa, natomiast w praktyce te piękne teoretyczne opisy zamieniają się w dyskotekę z wrzeszczącym DJ-em i sprzedawanym na wielu stoiskach alkoholem. W rozliczeniu funduszy nie wspomina się później ani o przekraczaniu racjonalnych poziomów głośności ani o całonocnym pijaństwie. Wystarczy kilka zdjęć z elementami folkloru lub występem lokalnego zespołu w samo południe. Nikt z grantodawców nie sprawdza na miejscu, co działo się przez całą noc, czy poziom hałasu nie przekraczał norm ani jak wyglądała kwestia spożycia alkoholu. Brak regulacji i egzekwowania prawa O tym, że poziomu głośności takich imprez nie sprawdzają ani grantodawcy ani w ogóle nikt, pisaliśmy już wielokrotnie, alarmuje na ten temat od lat również Rzecznik Praw Obywatelskich. Problem, by nadmienić to w skrócie, systemowo polega na tym, że Ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych wciąż nie zawiera zupełnie żadnych wytycznych o ich bezpiecznej głośności. Ministerstwo Klimatu i Środowiska nie zajęło się tym przez kolejny sezon imprezowy, chociaż premier Donald Tusk jasno wskazał zeszłej jesieni, że ma to zrobić. Wzywanie Policji do nocnego zakłócania spokoju przez całonocne imprezy przeważnie zupełnie nic nie daje, ponieważ Policja najczęściej ma związane ręce. Impreza gminna, co oczywiste, ma wszystkie wymagane zezwolenia. Jednak pewna furtka istnieje i skorzystali z niej na przykład mieszkańcy Gorzowa Wielkopolskiego (szczegółowo opisaliśmy to TUTAJ). Działa ona tak: imprezę gminną zakłócającą spoczynek nocny można zgłosić na policję lub do prokuratury korzystając ze ścieżki sprawy karnej, która jest prosta i bezpłatna (na czym polega opisaliśmy TUTAJ). Zakłócanie spokoju należy udokumentować, co w przypadku publicznej imprezy masowej jest bardzo proste. Dowodem w sprawie będzie też notatka służbowa patrolu policyjnego, który wprawdzie nie ma kompetencji do tego by doprowadzić do ściszenia lub skrócenia czasu trwania legalnej, zgłoszonej imprezy, ale w notatce potwierdzi, że impreza taka dudni na przykład do czwartej nad ranem. Sąd na podstawie dostarczonych dowodów, szybko i w skróconej procedurze orzeknie iż do zakłócania spoczynku nocnego doszło, ponieważ w przypadku jeśli rzeczywiście doszło, nie będzie mógł stwierdzić, że nie. Mimo że zawiadomienie takie można złożyć na sam urząd, to ostatecznie odpowiedzialność karna spada na konkretne osoby fizyczne, które podjęły decyzje o organizacji imprezy w sposób uciążliwy. Mogą to być wójt, burmistrz lub inni urzędnicy odpowiedzialni za wydanie zgody lub nadzór nad wydarzeniem. Kary nie będą dotkliwe finansowo, ponieważ Kodeks wykroczeń nie przewiduje wysokich grzywien w kwestii zbyt głośnych imprez, ale wyrok skazujący […]